Komşumuz Fadime Teyze torununu:
“Ballı Pazar yoğurdu
Seni kimler doğurdu
Tekke’de leylek
Çatalyol’da örnek
Yavrum benim”,
diye severdi.
Bugün “Çocuk Günü”ymüş. Çocuğa bir gün mü olurmuş? Çocuğa hayat verilir. Ne diyor Fadime Teyze, “Ballı Pazar yoğurdu”. Onu kendisi için en değerli nesneyle tanımlıyor. Hem değeri, hem yararlılığı, hem de tadı olan bir nesne. Feodalite bir değer tanımlaması yaptığında o tanımlamayı çoğu zaman kendisi için yaşamsal bir değerle karşılaştırır. “Ciğerimin köşesi” der. “Ciğerparem” der. “Gözümün nuru” der.
Fadime Teyzem “Seni kimler doğurdu” derken de ona hayat veren anneyi de önemser ve bir değer olarak yaşamın içindeki yerini belirler.
“Tekke’de leylek/ Çatalyol’da örnek”
Tekke, benim memleketimde (Ödemiş/İzmir) önemli bir mekandır ve aynı zamanda yerleşim yerini (mahalle) tanımlar. İşte orada sadece yazdan yaza gelip yuva kuran leylek ne denli benzersiz ise (mekan ve leylek eşleşmesi) onun torununu da o denli benzersiz yapar.
“Çatalyol’da örnek/Yavrum benim”, işte sonunda hedefine ulaşıyor. Bütün bu tanımlamalar onu, torununa, çok sevdiği çocuğa götürüyor ve söylemek istediğinin alt yapısını böylece oluşturmuş oluyor.
Siz çocuğunuzu nasıl seversiniz? Sever misiniz? Ona duyduğunuz sevgiyi koşula bağlar mısınız? Ona “eğer şunu yaparsan, seni severim” diye koşullar koyar mısınız? Yoksa onu o çocuğu, sizin çocuğunuzu, salt sizin çocuğunuz olduğu için mi seversiniz?
Siz başka çocukları sever misiniz? Onları salt çocuk oldukları için, salt hiç hesapsız dünyaya geldikleri için, rengi, dili, dini, görüntüsü, sağlıklı olması olmaması, kısalığı, uzunluğu; akıllılığı, saflığını hiç ama hiç önemsemeden bütün başka çocukları sever misiniz?
İşte buna evet derseniz, siz de ne güzel olursunuz biliyor musunuz?
Biz de bütün bu güzelleri sevmekten nasıl mutlu oluruz biliyor musunuz?
Bugün “Çocuk Günü”ymüş.
Hadi canım!
Çocuğa her gün bayram!...
Merhaba
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder